http://www.youtube.com/watch?v=pHFV-BgeQh4
2345 წლის 2 ივნისი...
მოსაღამოვდა.მზის სხივები ნელნელა ტოვებს მორგანის ზღვას და მათ წასვლასთან ერთად ახალი თავგადასავლები იწყება.
ცივი ნიავი სახეში უბერავს,გემის საჭესთან მდგომ ანდერსონს,რომელიც ჰორიზონტს შესცქერის ღიმილით.უთუოდ მისი სახე ემოციებით არის გადატვირთული.ინტერესი,თავგადასავლების წყურვილი და სიხარული...სულ რამდენიმე მეტრიც და გემი მაკედონიის კუნძულს მიუახლოვდება.ჩვენ,ყველანი მზად ვართ თვალი გავუსწოროთ იმ საშიშროებებს,რომლებიც წინ დაგვხვდება.
–მდაჰ.....ჯოზეფ,ისევ ჩვენი თავგადასავლების შესახებ წერ?–წაიბურტყუნა უინსტონმა.მწერალი კი დაიბნა,არ იცოდა რა ეპასუხა.
–რამდენჯერ უნდა გითხრა უინსტონ,თავი დაანებე ჩვენს ყმაწვილს.–დიალოგში ჩაერთო გემის კაპიტანი.
–და მე რამდენჯერ უნდა გითხრა ანდერსონ,რომ ჩვენი თავგადასავლების წერა დროის ფუჭი ხარჯვაა.
–ნოოოო,რატომ იძახი მასე?–შემოტრიალდა ანდერსონი უინსტონისკენ და გააგრძელა საუბარი–მე მჯერა რომ ოდესღაც ვინმე წაიკითხავს ამ ყმაწვილის დაწერილს და მომავალი ერა გაიგებს ჩვენი თავგადასავლების შესახებ.ნააჰჰჰ,გააგრძელე ჯოზეფ წერა,შენი წიგნი ჩვენ გამოგვადგება,მე ამაში ეჭვიც არ მეპარება.–ეჭვის თვალით წინ გაიხედა ანდერსონმა.
–კაპიტანო,თქვენ შეამჩნიეთ?
–კი,იდიოტი უნდა იყო რომ ეს არ შეამჩნიო ელმარ.20 წუთის მანძილზე,კუნძულს მეტრითაც ვერ მივუახლოვდით.

და აი ისიც...კუნძული,რომელსაც არარსებულს ეძახდნენ.
ჩვენი პერსონაჟები გემიდან ჩამოვიდნენ უკვე და კუნძულზე არიან,თუმცა მალე ღამდება და გზის გაგრძელება ნამეტანი საშიშია,უკეთესია გემთან ახლოს იყვნენ.
გემიდან 20 მეტრში,ხეებთან ახლოს იპოვეს ადგილი,სადაც ნაკლებად უბერავს ქარი.გუდადამ კოცონი დაანთო.ცეცხლის ირგვლივ წრე შეკრეს და კომფორტულად ჩამოსხდნენ.მათ ასევე ახლდათ კაპიტნის მიერ 4 დაქირავებული მეკობრე.
–გზის გაგრძელება საშიშია.უკვე მოსაღამოვდა,მალე ღამეც დადგება.
–ღამის გეშინიათ კაპიტანო?–ჩაცინებით შეეკითხა ერთერთმა მეკობრემ.
–ღამე ბოროტისაა ჩემო ძმობილო–ირონიულად უპასუხა ანდერსონმა.
–ჯოზეფ.
–გისმენთ,კაპიტანო.
–რატომ მაინცდამაინც ეს კუნძული...ჩემიანები უკვე მიჩვეულები არიან ჩემს საიდუმლოებებს,ისინი სრულიად მენდობიან,მაგრამ შენ ახალი ხარ,და შენი ნდობა უნდა დავიმსახურო.ამ კუნძულზე ჩვენ მარტონი არ ვართ.
–რას გულისხმობ?
–უინსტონ,ეს ეხება....ეს ეხება..–წამოდგა ანდერსონი და ზურგი შეაქცია თავისიანებს.
–ჰა,თქვი.რას ყოყმანობ.
–ეს ეხება ჩინ შის.
–ღმერთო რა დავაშავე,რატომ გვყავს ასეთი შტერი კაპიტანი,და რატომ მყავს ასეთი იდიოტი მეგობარი.რამდენჯერ უნდა გითხრა ალასტარ,მას შენ არ უყვარხარ.–ალასტარს ჩაეცინა,სახეზე თითქოს შერცხვა.
–წარსულის გრძნობებმა იფეთქეს და ახლა ჩინ შის ეძებ ამ კუნძულზე?
–არა,მე ზუსტად ვიცი ის აქ არის.გერმანელმა მეკობრეებმა შეიპყრეს ჩინ ში.
–გერმანელმა?ნუთუ
–არაა...არამგონია ეს დიტრიხის ხალხი იყოს..
–დიტრიხის?–იკითხა გაკვირვებულმა ჯოზეფმა.
–ოჰჰჰ...რამდენი წლის ხარ ლაწირაკო–გაბრაზდა ანდერსონი.
–ცხრამეტის სერ...
–ესეიგი 19 წელია რაც ამ სამყაროში არსებობ და არ იცი როგორ მოქმედებს მთავარი სისტემა?–დაუყვირა კაპიტანმა ბიჭს თან მიუახლოვდა საუბრისას და პირდაპირ თვალებში შესცქეროდა.
–ჯოზეფ,მეორე დიდი აფეთქების მერე,როგორც იცი ეკონომიკა განადგურდა.ხალხმა მეკობრეობა დაიწყო.სახელმწიფოების დაშლის შემდეგ წარმოიქმნა სულ სხვა უზენაესი სისტემა.–უთხრა უინსტონმა
–უზენაესი სისტემა?თქვენ ლორდებს გულისხმობთ?
–და არამარტო მათ.ცნობილია რომ სულ 4 ლორდია,რომელიც ამ პლანეტის გარკვეულ ნაწილს განაგებს.თითოეული ლორდი საშინლად ძლიერია.თუმცა არსებობს ის ვინც ამ მსოფლიოს ბატონ–პატრონად ითვლება.ის ვისიც ყველას ეშინია,თვით ლორდებსაც კი.ეს მეკობრეების იმპერატორია.
–გინდა თქვა,რომ დიტრიხი იმპერატორია?–შეშინებულმა იკითხა.
–არა,ის ერთერთი ლორდია.–უპასუხა ანდერსონმა
–ანუ ლორდები იმპერატორს ემსახურებიან?სწორად გავიგე?
–არა,თავდაპირველად ხალხს მოუნდა მისთვის ლორდის ტიტულის მინიჭება,მაგრამ ის ნებისმიერ ლორდს აღემატებოდა.მას იმპერატორი უწოდეს.რაც ლორდზე მეტს ნიშნავს,ლორდებმაც კი აღიარეს მისი უპირატესობა.ისინი იმპერატორს არ ეხებიან,იმპერატორი კი მათ საქმეებში არ ერევა.მასეთი სისტემა მოქმედებს ახლა ამ სამყაროში.
–ჩვენ უნდა ვილოცოთ რომ ეს გერმანელი მეკობრეები,დიტრიხის ქვეშევრდომები არ აღმოჩნდნენ,ახლა კი დავიძინოთ.დაქირავებული მეკობრეები არ დაიძინებენ ყოველი შემთხვევისთვის,ასე რომ წყნარად იყავით.
მართალია ალასტარმა ჯოზეფს მოუყვა კუნძულზე გამგზავრების მიზეზი,მაგრამ ეს იყო მხოლოდ და მხოლოდ ფარდა,რომლის უკან სცენა იყო გამზადებული.სცენა,რომელიც მთელი სამყაროს წყობას შეცვლიდა.იმ ამბის გახსენებისას ანდერსონს თავში ათასი კითხვა მოსდიოდა...ამბავი,რომელსაც შემდეგ თავში შეიტყობთ.