მზის შუქისგან შექმნილი არსებები, მისი თვალები იყო როგორც ცა, კურდღლების ოხვრა,თითქოს რაღაც ძველი იმწამსვე როცა ხელებიდან გამოვსტაცებთ იავნანას. დანა ანათებს უფლის მზის შუქში, ქუჩის სინათლე ჩურჩულებს ტკივილს აქვე ახლოს, ქვემოთ, საწამლავის დინება, ჩვენი ღმერთი შეიშალა.
ის იღიმის როგორც ბავშვი, თმებში ყვავილებ გარჭობილი. თავისი სისხლიანი ხელებით მზეს აპყრობს მზერას. იგი გრძნობს რომ რაღაც კვდება, მე გავიგონე მისი ტირილი, როგორც პეპლის ყვირილი.
მზისშუქი ცეცხლის ალების სახლში, მას უყვარს ის სადაც იღებს მას, მაგრამ იგი არასდროს შეიგრძნობდა ერთნაირად. ქირურგები,სხეულის გასაკვეთ სახლში როცა შენი სანთლები დაიწვებიან მე შენ მკვდრეთით აღგადგენ ის ანათებს გვირილების ველებიდან დიახ,სირცხვილია რომ ისინი ჭამენ თავიანთ შვილებს და ეს არც არავის არ ადარდებს რადგანაც ჰაერი უფასოა როცა აღმოჩნდები იქ აკოცებ მკვდარს ჩემთვის ?
და იქ სისხლია მთვარეზე და ზაფხულიც ცივია იქ სიყვარულია ოთახში მაგრამ საყვარელო,იგი ბერდება ეს სისხლია ჩემს სახეზე მკვდარ სანაპიროზე ჯდომისას სიცარიელის გზატკეცილი და მეც ვხდები მოწყენილი
იქ სისხლია მთვარეზე,როცა ჩვენ ვგეგმავთ გაქცევას ღვთაება ყვავილობისას ბორკილებით შებოჭილი და გაუპატიურებული იქ სისხლია აბაზანაში საყვარელო მეფე იქნა მოკლული იქ სისხლია მთვარეზე იქ სისხლია ყველაფერზე
რაღაც ცივი არის გამოკეტილი მასში ცრემლები დასრიალებენ მის ლოყაზე მკვდარი მეოცნების მკვდრად დაბადებული სიმღერები ნემსების ჩხვლეტით დამახინჯებულის ჰიმნები
და მის თმებში მზის სხივებით, იგი იცინის თითქოსდა არ ადარდებს მისი ოცნებები ლურჯი თხევადი სითხისგან მე დავისერე ჩემი სხეული რათა განვაახლო ჩემი თავი შენში
მე შევხვდი ანგელოზს გადახერხილი თოფით რომელიც იძებნებოდა FBI-ის მიერ ჩვენ დავღვარეთ ბევრი მჟავა მოვკალით ჩვენი მშობლები შემდეგ კი გავეშურეთ გზისკენ
მე მომწონს პეპლის ყვირილი მე მომწონს პეპლის ყვირილი
ნუ რავი რომც არ ვახსენოთ ყველა ქართველისთვის და ყველა პოეზიის მოყვარულსთვის ვეფხისტყაოსანი პირველი თუ არა ერთ ერთი უსაყვარლესი და უდიდებულესი ნაწარმოებია მთელი მსოფლიოს მასშტაბით...ისე ვაჟა ფშავლესას და მუხრან მაჭAვარიანის შემოქმედება მომწონს განსაკუთრებით
მე ვუსმენ ყოველდღე გახუნებულ ჰორიზონტს და ვიღვიძებ ბნელის კალთაში სიყრმისას მე ვუსმენ ბოროტებას, ვუხმობ დემონებს და ჩვენ ვერთობით მზის ამოსვლამდე
კარგია სადილობა, ომის შიგნიდან გარეთ კი ცივა, ქარი წრიალებს, ბნელი ბერდება, ყვირის სიღრმიდან ამდენ სიყვარულს, რა მოინელებს ?
მე ვუსმენ კარგსაც, ვახმობ შიმშილსაც მომავალს ვხედავ რკინის საკნიდან ომი შეწყდება და მეც მოვიწყენ ცოცხლის ჭრილობა დამსდევს ღიმილად.
ოჰ რა კარგია, ბევრად კარგია დემოკრატია ჩემი სადილი მისი გემოა მაცოცხლებელი მონობის კართან ობლად გაზრდილი
და მეც ვიზრდები, ვმღერი იადონს, მაცოცხლებელია მალე გამათბობს მაგრაამ სადაა ახლა სიცივე ? როცა წავართმევთ ერთმანეთს რწმენას.
ზომბი ხალხია დღეს ჩემი გემო, ზომბი სიუხვე, ჩემი სურნელი, როცა გამათბობ მაინც იცოდე შენ ამ სადილით ეშმაკს უმღერი.
რამოინელებს დღეს ამ სიძველეს? რამოინელებს დღეს ჭარბ სისხლდენას ? მტრის სისხლით მორწყულ, პატრიოტის სხეულზე მე დავაფენ 3-ჯერად შვებას, შვებას მაღლიდან, ქვევიდან ზემოთ და მე სიცოცხლეს გადაჩვეული მტრის სურნელებას გარდავქმნი გემოდ !
